Kolejny rozdział



O akcji

Rak gruczołu krokowego ma różne oblicza – z powodzeniem może być jednak leczony przez długi czas. U części chorych, mimo terapii, rak postępuje i prowadzi do zaawansowanej fazy choroby znanej jako mCRPC. Skrót ten oznacza przerzutowego raka prostaty opornego na kastrację. Na tym właśnie etapie choroby koncentruje się akcja “ProstaTaHistoria. Kolejny rozdział”.

 


mCRPC – czym jest?


Przerzutowy oporny na kastrację rak prostaty, określany jako mCRPC (ang. metastatic castration-resistant prostate cancer) to zaawansowana postać raka gruczołu krokowego. Termin ten oznacza obecność przerzutów u pacjenta, którego choroba postępuje mimo stosowania leczenia hormonalnego.

Warto zaznaczyć, że kastracja, wymieniana w kontekście raka prostaty, nie oznacza usunięcia genitaliów ani trwałego okaleczenia. To nic innego jak rodzaj terapii, w tym przypadku hormonalnej, której celem jest obniżenie poziomu androgenów, a konkretnie testosteronu, który pobudza produkcję i wzrost komórek nowotworowych. Kastracja farmakologiczna (inaczej nazywana też deprywacją androgenową) jest bezpieczna i odwracalna, nie prowadzi także do zmiany wyglądu ciała. Polega na podawaniu leków, które zmniejszają produkcję hormonów odpowiedzialnych za rozwój raka.

Co zatem oznacza oporność na kastrację?

Część pacjentów z rakiem prostaty przestaje z czasem reagować na leczenie hormonalne. To właśnie tzw. faza oporności na kastrację, w której pomimo obniżonego poziomu testosteronu nowotwór nadal rośnie. W momencie jego rozprzestrzenienia się (tworzenia przerzutów) do innych części ciała, takich jak np.: kości, węzły chłonne czy płuca, mamy do czynienia z rakiem prostaty opornym na kastrację z przerzutami (mCRPC).

Obecnie, około 30% pacjentów z mCRPC przeżywa 5 lat od momentu rozpoznania choroby.

 


Leczenie


mCRPC to najbardziej zaawansowane i nieuleczalne stadium raka prostaty, jednak zdobycze nowoczesnej farmakologii umożliwiają jego skuteczne kontrolowanie. Głównym celem leczenia przerzutowego opornego na kastrację raka gruczołu krokowego jest osiągnięcie jak najdłuższego czasu bez dalszego postępu choroby, a tym samym maksymalne wydłużenie życia pacjenta przy zachowaniu jego dobrej jakości. Lekarz prowadzący wspólnie z pacjentem dobierają terapię do kondycji fizycznej chorego, jego stylu życia i możliwości.

W przypadku zaawansowanego stadium choroby wykazującej oporność na kastrację, czyli nie reagującej na leczenie hormonalne, zastosowanie mają:

  • Chemioterapia – stosowanie leków niszczących komórki nowotworowe
  • Terapie celowane – nowoczesne leki (np. inhibitory PARP; inhibitors poly (ADP-ribose) polymerase), które blokują mechanizmy naprawcze komórek rakowych, uniemożliwiając ich dalszy rozwój.
  • Immunoterapia – wzmacnia układ odpornościowy, by skuteczniej zwalczał komórki rakowe.
  • Radioterapia molekularna – wykorzystuje specjalny antygen, który dostarcza radioizotopy bezpośrednio do komórek nowotworowych niszcząc je.
  • Terapie skojarzone – połączenie kilku metod leczenia (np. chemioterapii, terapii hormonalnych, radioterapii), aby zwiększyć ich skuteczność.
 


Według najnowszych wyników badań korzystnym rozwiązaniem dla pacjentów z mCRPC może być zastosowanie leczenia skojarzonego, tj. innowacyjnego połączenia dwóch leków – nowoczesnych leków hormonalnych (NHA; novel hormone agents) i tzw. inhibitorów PARP. Leki te wzajemnie na siebie oddziałują i potęgują swoje działanie. Podane na wczesnym etapie choroby, pozwalają na wydłużenie czasu bez postępu choroby. Mogą być także stosowane niezależnie od statusu molekularnego, czyli występowania lub braku mutacji genetycznej BRCA u pacjenta.