Aby być dobrym wsparciem przede wszystkim nie należy zapomnieć o sobie i własnych potrzebach! Rodzina, bliscy, znajomi, ale przede wszystkim partnerki chorych odgrywają w trakcie leczenia niezwykle ważną rolę. To często kobiety w tej sytuacji poszukują informacji dotyczących najkorzystniejszych form leczenia, ale również uczestniczą aktywnie w wizytach lekarskich, czy też pomagają w codziennych czynnościach. Partnerka odgrywa też wielką rolę motywacyjną, ponieważ w wyniku trudnych emocji pacjenci wielokrotnie chcą wycofać się z kolejnych etapów leczenia i wrócić do „normalnego” życia sprzed choroby. Wtedy to właśnie kobieta potrafi znaleźć najskuteczniejsze argumenty za tym, aby mężczyzna kontynuował leczenie, dając tym samym przykład wielkiej siły i determinacji we wspólnym oswajaniu raka.
Partnerka chcąc skutecznie pomagać, potrzebuje drogowskazów, które pomogą kierować wsparcie wobec partnera w odpowiedni sposób.
Dla kobiety, która znalazła się w sytuacji diagnozy swojego ukochanego mężczyzny sytuacja jest równie trudna i bardziej złożona niż może się wydawać. Partnerka chcąc skutecznie pomagać, potrzebuje drogowskazów, które pomogą kierować wsparcie wobec partnera w odpowiedni sposób. Odpowiedni, czyli taki, który nie narusza autonomii pacjenta, nie obniża jego samooceny i poczucia skuteczności również w roli mężczyzny. Wielu pacjentów cierpiących na raka prostaty deklaruje, że choroba odbiera im poczucie męskości, które było fundamentem ich samooceny, a co za tym idzie dobrostanu psychicznego. Mężczyzna nie powinien jednak w trakcie choroby przybierać maski siłacza, lecz dać partnerce odpowiednią przestrzeń do współpracy w trakcie leczenia choroby onkologicznej. Taki rodzaj wsparcia jest jednak dla obu stron wymagający, dlatego każda osoba wspierająca powinna korzystać z dostępnych metod samopomocy, aby uniknąć wypalenia w nowej roli.
Jak wspierać chorego na raka prostaty?
- Pamiętaj, że pierwszą zasadą skutecznej pomocy jest zadbanie o siebie i własne samopoczucie. Spróbuj zachować równowagę pomiędzy pomaganiem a przyjmowaniem pomocy. Troszcząc się o chorego, pamiętaj również o sobie i swoich potrzebach.
- Zrób coś, co lubisz i uczyń z tego Twój rytuał - dzienny/tygodniowy/miesięczny, tak abyś zawsze miała kawałek przestrzeni dla samej siebie.
- Nigdy nie udawaj, że sytuacja, w której się znaleźliście jest dla Ciebie łatwa, jeśli tak nie jest. Pozwól rodzinie zaangażować się w pomoc.
- Korzystaj ze wsparcia emocjonalnego od bliskich. Musisz mieć miejsce, żeby się wygadać, wypłakać.
- Skorzystaj z profesjonalnej pomocy psychoonkologa i/lub zapisz się do grupy wsparcia organizowanej np. przez fundacje czy stowarzyszenia. Taka forma pomocy pozwoli na zapoznanie się z historiami innych osób i lepsze zrozumienie emocji towarzyszących chorobie.
